Werven via video: recruiters delen hun ervaringen
Ondank de coronacrisis werken en werven nog veel recruiters gewoon door. Zij het vanuit huis. Hoe bevalt dat? Is het efficiënter of juist niet? En kun je via video wel een goed beeld krijgen van een kandidaat? We vroegen het aan zes recruiters aan de hand van zeven stellingen.
1 – Business as usual?
Hoe gek het ook klinkt: voor veel recruiters is er eigenlijk niet eens zo veel veranderd. De meeste recruiters die we spraken waren namelijk al gewend om via video hun eerste gesprekken te voeren.
“Voor ons is het business as usual”, zegt Jitske van de Worp, recruiter bij Danone. “Als internationaal bedrijf deden we al heel veel via video. We weten niet beter.” Jessica Grauerholz, freelance Recruitment Adviseur bij De Bascule / Spirit beaamt dat: “Het is allemaal niet nieuw om te interviewen via Skype of Zoom, ik doe het al jaren zo.” En ook Michelle de Bruijn van Wehkamp zegt dat het voor haar niet zoveel uitmaakt dat ze nu op afstand werkt, omdat ze dit al jaren zo doet met videocalls.
Ook recruiter Jan Bernhart van Adyen is gewend om de gesprekken via telefoon of video te doen, al deed hij dat normaal wel vanaf kantoor. “Technisch gezien zou ik het werk altijd vanuit huis kunnen doen, maar als je de enige bent die niet op kantoor is, mis je wel de informatie die daar wordt gedeeld. Nu iedereen thuiswerkt heb je dat niet. Dus nu is het eigenlijk wel makkelijker.”
Liza de Kind van Konica Minolta vindt dat remote werken juist heel goed past bij hun bedrijf. “Als IT-specialist wil je ook laten zien dat je goed remote kunt werken. We waren er al wel op ingericht.”
Voor Joost van Drunen van BVNG is het wel even wennen. Hij praat het liefst met kandidaten in een persoonlijke setting, maar realiseert zich dat het nu gewoon even anders moet. “Je zult als recruiter ook flexibel moeten zijn, want uiteindelijk moet je wel doorgaan. Gelukkig kun je de moderne technieken tegenwoordig heel veel oplossen. Het ook weer niet zo dat je nu in een groot gapend gat terechtkomt.”
2 – Is het efficiënter?
Eén voordeel dat door bijna iedereen wel genoemd wordt is dat deze manier van werken een stuk efficiënter is.
Jessica Grauerholz somt enkele voordelen op: “Je kunt gesprekken veel sneller inplannen, je hebt geen reistijd en kunt mensen ook buiten kantoortijd spreken.” Ook Jan Bernhart ziet dat: “Mensen zijn nu meer thuis en daardoor beschikbaar om te spreken. Ik heb een veel hogere response rate en meer gesprekken.”
Michelle de Bruijn merkt ook dat het overleg tussen collega’s nu veel efficiënter en gestructureerder gaat. “Overleggen zijn korter en meer to-the-point, waardoor je veel tijd wint.” Lachend: “Je vraagt je nu ook af waarom we altijd zoveel meetings nodig hadden.”
Jitske van de Worp ziet nog een voordeel: “Recruiters houden enorm van kletsen, dus ook op de werkvloer. Dat is wel gezellig, maar als je op afstand werkt, is het toch efficiënter.”
3 – Ten koste van de kwaliteit?
Maar kun je wel een goede indruk van iemand krijgen op afstand? Gaat het selecteren via video niet ten koste van de kwaliteit?
Michelle de Bruijn denkt van niet. Ze hoort dat ook niet terug van de hiring managers die nu al meerdere mensen via video hebben aangenomen. “Ik heb niet de indruk dat we een minder beeld van de kandidaten hebben gekregen.”
Jitske van de Worp denkt dat het misschien juist wel eerlijker wordt, omdat veel vertroebelende randzaken wegvallen. “Als je iemand in het echt ziet, dan kun je verleid worden door een gunfactor. Terwijl diegene soms helemaal niet per se de beste kandidaat is voor de vacature.”
Ze noemt daarbij nog een opvallend aspect: de lengte van de kandidaat. Uit onderzoek blijkt immers dat lange mensen sneller worden aangenomen dan korte mensen, maar op video is dat niet te zien. Van de Worp: “Ik heb weleens mensen uit het buitenland geworven die op video heel ‘groot’ overkwamen, maar in het echt heel klein van stuk waren. Eigenlijk heel eerlijk dat dat mogelijke vooroordeel nu wegvalt.”
Ook Jan Bernhart denkt dat werven via video weleens eerlijker kan zijn. Hij hekelt de ‘onzinverhalen’ van recruiters die beweren dat ze iemand al kunnen beoordelen bij een eerste handdruk. “Je zult als recruiter nu echt beter moeten gaan interviewen om ook iemands soft skills te kunnen achterhalen. Je kunt nu immers minder op je gut feeling doen.” Hij adviseert: “Vraag naar voorbeelden van eerdere situaties, vraag hoe de kandidaat met een bepaalde gebeurtenis omging.”
4 – Missen we het persoonlijk contact?
Hoewel recruiters het videobellen als prima werkwijze zien, mist een deel wel het persoonlijke contact.
Liza de Kind: “Ik vind het heel erg goed dat we dit soort gesprekken nu op afstand kunnen voeren, gezien de omstandigheden, maar ik ben toch ook wel heel erg voorstander van face-to-face. Als je elkaar echt ontmoet, kun je toch een beter beeld van iemand krijgen.” Ze geeft aan dat ze sfeergevoelig is en dat lastiger aan te voelen vindt via video. “Voor mij heeft face-to-face daarom wel de voorkeur.”
Ook anderen beamen dat een echte ontmoeting uiteindelijk wel prettig is, al is het maar in de laatste fase. Jessica Grauerholz: “Uiteindelijk vind ik het wel belangrijk dat ik de kandidaat daadwerkelijk op de werkvloer ontmoet. Dat zorgt voor een optimale beleving: de kandidaat krijgt zo een volledig beeld en ik zie hoe diegene reageert op de werkomgeving.”
Joost van Drunen vindt een videogesprek vooral lastig voor het werven van passieve kandidaten. “Als ik iemand wil verleiden om eens te praten over een andere stap, dan doe ik dat toch liever in een persoonlijke setting, met een kopje koffie erbij. Dat is ook wie ik ben en hoe ik het liefst omga met mensen.”
5 – Hoe is het voor de kandidaat?
Wat betekent het voor de kandidaat om de gesprekken nu via video te doen, vanuit zijn eigen huis. Zorgt dat voor ongemak of maakt dit het juist ontspannener?
Jitske van de Worp ziet vooral het laatste: “Mensen zitten in hun eigen omgeving en af en toe loopt er een kat door het beeld. Maar dat maakt het voor hen wel ontspannend, heb ik de indruk. Liza de Kind ziet dat kandidaten in het begin wat meer zoekende zijn en zich soms wat oncomfortabel voelen, maar uiteindelijk gaat het volgens haar helemaal prima. “Vooraf zeggen ze dat ze het wat ongemakkelijk vinden, maar na tien minuten merk je er al niks meer van.”
Die indruk heeft Jessica ook: “Het is vooral een kwestie van wennen voor ze. In het begin is het voor sommige kandidaten misschien nog wat ongemakkelijk, maar dat is snel over. Mijn ervaring is dat de stressfactor lager is. De huidige generatie is bovendien ingericht op een snelle, slimme en innovatieve aanpak.”
Liza de Kind merkt dat het vooral de sales- en accountmanagers zijn die het vooraf lastig zeggen te vinden, omdat die meer gewend zijn om zich in een persoonlijke ontmoeting te presenteren. Voor introverte mensen kan het juist een voordeel zijn. Dat ziet ook Jan Bernhart: “Die voelen zich in hun eigen huis sneller op hun gemak dan in een andere omgeving waarbij ze moeten nadenken hoe ze hun koffie moeten drinken.”
Hij vindt dat mensen zich ook thuis professioneel moeten voorbereiden op het gesprek. “Ook hier geldt: hoe serieus neemt iemand het? Hebben ze een goede plek uitgekozen voor het gesprek, hebben ze een stabiele ondergrond voor hun computer of doen ze het even uit de losse pols met hun telefoon?” Daar mag je best over oordelen vindt hij, ook onder deze omstandigheden. “Als je thuis zit met kinderen, is dat geen enkel probleem. Maar meld het dan wel vooraf eventjes.”
6 – Welke beloftes kunnen we doen?
Kan iedereen wel starten, nu de meeste kantoren en bedrijven dicht zijn of sterk onderbemand? Welke beloftes kunnen er worden gedaan?
Jitske van de Worp begon zelf als recruiter nog halverwege maart met haar klus bij Danone. Ze kreeg haar laptop thuisgebracht per koerier en deed de onboarding via video’s. Er is dus veel mogelijk. Ze merkt ook dat de hiring managers bij Danone gewoon doorpakken, omdat ze dat eigenlijk al gewend zijn. “Er is geen sprake dat ze geen keuze durven te maken omdat ze iemand niet gezien hebben.”
Jan Bernhart hoort wel dat sommige recruiters van andere bedrijven bij twijfel nu iemand niet aannemen, omdat ze het eng vinden als ze iemand niet gezien hebben. “In dit soort tijden worden mensen sowieso sneller risicomijdend”, voegt hij daar aan toe. Zelf heeft hij problemen van andere orde: hij heeft wel mensen aangenomen die nu niet kunnen starten, omdat ze uit het buitenland moeten komen. “Die kunnen niet vliegen, maar vaak ook niet vanuit huis werken omdat ze niet de juiste papieren kunnen ophalen bij de lokale instantie, omdat die niet open is.”
Een oplossing is dan om in overleg de startdatum te verleggen, iets wat andere recruiters ook soms bespreken. Van de Worp: “Het ligt ook een beetje aan de kandidaat. Later beginnen is bespreekbaar, maar als iemand meteen aan de slag wil, kan dat wel.” Ook bij Konica Minolta hebben ze de mensen hard nodig en laten ze de cruciale rollen het liefst zo snel mogelijk beginnen. “Ze kunnen hun laptops dan ophalen op kantoor waar iemand van IT aanwezig is, uiteraard allemaal keurig volgens de regels van afstand.”
BVNG detacheert personeel bij gemeentes en daar komen volgens Joost van Drunen op dit moment nog voldoende opdrachten voor binnen. “Maar we willen ook vooral blijven werven omdat we vertrouwen willen uitstralen naar de markt. En straks hebben we ze toch echt hard nodig. We nemen daarmee wel wat risico, maar dat hoort bij ondernemen. We willen beslist niet stilzitten in deze tijd. Goede mensen zijn dus altijd welkom.”
7 – Wat betekent dit voor de toekomst?
Nu we langzaam gewend raken aan het werken op afstand en werven via video, kunnen we dat dan niet straks blijven doen? Wordt dit de toekomst?
Als het aan Jan Bernhart ligt wel: “Ik hoop in elk geval dat we vaker op afstand gaan selecteren. Ik vind het echt belachelijk dat sommige bedrijven kandidaten drie keer langs laten komen. Het zou mooi zijn als bedrijven voortaan ook wat meer aan de kandidaat denken, want ik heb nog nooit een hiring manager gehoord die face-to-face zo belangrijk vindt dat hij zelf wel even naar de kandidaat gaat.”
Bernhart denkt alleen niet dat hij zijn eigen werk vanuit huis gaat blijven doen. “Als iedereen straks weer naar kantoor gaat, dan ga je toch weer zaken missen als jij als enige vanaf huis werkt. Als je echt wilt dat dat werkt, moet iedereen het doen, zoals nu.”
Jessica Grauerholz kijkt ernaar uit om kandidaten straks weer de hand te schudden. Net als Liza de Kind: “Ik verwacht niet dat ik nog veel via video ga werven als ik straks weer naar kantoor mag. Omdat ik face-to-face nu eenmaal prettiger vind. Maar het helpt wel dat ik nu weet dat het wel kan. Dus als ik straks een keer een kandidaat heb die niet langs kan komen, dan zal video zeker een optie zijn. Al is het maar voor een van de gesprekken.”
Jitske van de Worp denkt ook dat de meeste bedrijven het thuiswerken wel weer vaarwelzeggen, omdat ze dat toch niet gewend zijn. Maar ze hoopt dat recruiters wel meer op afstand kunnen blijven werken. Zelf werkte ze al eens een heel jaar vanuit een camper tijdens wereldreis. “Je kunt ons werk echt vanaf overal doen.”
Bernhart is vooral ook nieuwsgierig naar de mensen die nu worden aangenomen via alleen video. “Als die het allemaal goed blijken te doen en een goede fit blijken te zijn, wat zegt dat dan over de noodzaak om nog naar kantoor te gaan?”